Vrouw (73) – Heupklachten

Body Stress Release: het lijkt een wonder maar is het niet! Het afgelopen jaar was door allerlei leuke én nog meer verdrietige gebeurtenissen voor mij nogal heftig. Wat wil je, als je 73 jaar bent… Rond je dertigste ben je regelmatig met cadeautjes en goede wensen in de weer voor alle baby’s die bij familie, vrienden en bekenden geboren worden. Tien jaar later maak je met plezier je opwachting als de veelbelovende wurmen vóór moeten spelen op de muziekschool of meedoen aan een schattige balletuitvoering, hun zwemdiploma halen enz. enz. Weer groter gegroeid halen ze diploma’s, gaan samenwonen…

Het afgelopen jaar was door allerlei leuke én nog meer verdrietige gebeurtenissen voor mij nogal heftig. Wat wil je, als je 73 jaar bent… Rond je dertigste ben je regelmatig met cadeautjes en goede wensen in de weer voor alle baby’s die bij familie, vrienden en bekenden geboren worden. Tien jaar later maak je met plezier je opwachting als de veelbelovende wurmen vóór moeten spelen op de muziekschool of meedoen aan een schattige balletuitvoering, hun zwemdiploma halen enz. enz. Weer groter gegroeid halen ze diploma’s, gaan samenwonen en….. dan begint het verhaal opnieuw.

Niks mis mee, maar als je die cyclus enkele keren hebt meegemaakt ben je zelf wel op een leeftijd gekomen waar de klappen vallen. ‘We wonen in het bos waar de bomen gerooid worden’, hoorde ik ooit iemand zeggen. Het klopt: elk jaar moet je je adressenlijst bijwerken, want er zijn steeds weer een aantal mensen die zijn weggevallen. Ook mensen die heel dicht bij je staan, of die je al jaren kent. Dat kost kruim, ook al weet je dat dat nou eenmaal bij het leven hoort en dat je zelf ook ooit aan de beurt komt.

Ik sloeg niet meteen alarm toen ik in mei van dit jaar flink last kreeg van mijn heup, met pijn die doortrok naar de liesstreek, mijn bovenbenen, soms naar mijn rechterknie, soms naar mijn enkel. Veel kwaaltjes verdwijnen  vanzelf. Dit ongemak niet. Ik begon moeilijker te lopen en kreeg reacties van allerlei goedbedoelende mensen: ‘Wat is er met jou? Oh, ? Pijn in je heup? En ook in je liesstreek? Dan ben je vast en zeker aan een nieuwe heup toe!’

‘Mwahh, laat maar even,’ dacht ik bij al die goede raad… Ik ken teveel mensen die voor allerlei onduidelijke ongemakken –dure- foto’s en scans moeten laten maken, en waarbij ‘niets’ gevonden wordt. Met die geruststellende diagnose ben je dan toch ook niet geholpen? Ik hoorde in die periode ook in een documentaire dat één op de drie 65-plussers zieker uit het ziekenhuis komt dan hij of zij er in gaat…. Met gezond verstand een beetje ‘zorgmijder’ zijn, vind ik zo gek nog niet.

Maar toch: de pijn verdween niet en werd van tijd tot tijd echt heel belemmerend.

Toen stond er in een gratis krantje ineens een advertentie die mijn aandacht trok. Het ging over Body Stress Release. Ik had er nog nooit van gehoord. Vera de Bever had zich juist na een opleiding in Zuid- Afrika als practitioner gevestigd in Den Bosch.

Op haar website vond ik veel informatie die me aansprak. Ik heb totaal geen medische achtergrond, maar de beschrijvingen, van haar en van de andere sites die ik vond, kwamen begrijpelijk en betrouwbaar over. Je spieren prikkels geven die doorgeseind worden aan je hersenen die vervolgens  andere signalen gaan uitzenden waardoor je lichaam zelf gaat werken aan herstel. Het klonk me als muziek in de oren: géén enge messen in mijn lijf, géén medicijnen met negatieve bijwerkingen, geen pijnstillers die toch geen oorzaken wegnemen…. Dit wilde ik!

Snel heb Ik een afspraak gemaakt voor de eerste behandelingen. Je begint met een serie van drie behandelingen met vaste tussenperioden: de tweede volgt op de vierde dag en de derde op de elfde dag na het begin. De behandeling zelf was pijnloos en totaal niet belastend. Met een lichte tot matige druk op bepaalde spieren moet ‘het wonder’ gebeuren.

En… die aanpak werkte! Bijna onmerkbaar van dag tot dag. Steeds vaker ontdekte ik tot mijn grote verrassing dat ik zonder pijn was opgestaan van mijn stoel nadat ik een tijd achter de computer had gezeten! Terwijl ik me daarvoor toch een halfjaar lang steeds behoedzaam ‘oprichtte’  om vervolgens,  na een korte pauze, wat pijnlijke stappen te zetten….

Weer zonder na te denken in en uit de auto kunnen stappen, gewoon een stoep oplopen, zonder te kijken waar de opstap het laagst is, me in bed kunnen omdraaien zónder pijn, een trap aflopen zonder dat ik mijn spieren span om de pijn zoveel mogelijk op te vangen: het waren allemaal verbeteringen die ‘vanzelf’ gebeurden! De pijn in mijn heup is inmiddels helemaal weg,  in mijn lies voel ik af en toe nog ‘een kleine herinnering’. Die zorgt ervoor dat ik even teruggeroepen wordt naar mijn lichaam. Met enkele momenten bewuste ontspanning ( diep uitademen helpt goed!!) verdwijnt dat waarschuwende pijntje snel.

Een trap óplopen kost nog wat meer moeite dan ik gewend was, maar ook dat gaat wel beduidend makkelijker dan twee maanden geleden. Door de gesprekjes voor en na de behandeling op de ingenieuze en comfortabele bank, ben ik ook attenter geworden op mijn houding: de muziek/ computerbril ligt nu standaard op tafel, een kussentje als ruggensteun helpt bij een betere zithouding, vaker even opstaan en een rondje lopen door het huis was ook een goed advies .

Over een maand heb ik een nieuwe afspraak: een beetje ‘onderhoud’ kan immers geen kwaad bij een ‘oldtimer’….